Kult Maryi jako Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski wyróżnia Kościół katolicki w Polsce. Kult ma charakter lokalny i występuje w Polsce oraz w polskich parafiach przy skupiskach Polonii. Tytuł NMP Królowej Polski ma dla polskich katolików szczególne znaczenie. Mówi on o obecności NMP w historii polskiego narodu. Historia rozkwitu kultu Maryi Królowej Polski wiąże się z okresem kontrreformacji. 15 sierpnia 1617 r. mieszkający w Neapolu włoski misjonarz, 80-letni ojciec Juliusz Mancinelli z zakonu jezuitów, miał objawienie Matki Bożej. Maryja poleciła mu, aby nazwał ją Królową Polski. Wiadomość o tym objawieniu rozpoczęło szerzenie kultu Królowej Polski Wniebowziętej. Treść tych objawień rozprowadzał m.in. kanclerz wielki litewski Albrecht Stanisław Radziwiłł z Nieświeża, gdzie wspomagał go św. Andrzej Bobola późniejszy autor tekstu ślubów lwowskich. W 1655 r. obrona Jasnej Góry przed Szwedami dokonała się za sprawą Maryi. Odejście Szwedów od Jasnej Góry, o którym król Jan Kazimierz dowiedział się w Krośnie, wpłynęło na nazwanie Matki Bożej Królową Polski. 1 kwietnia 1656 r. król Jan Kazimierz we Lwowie złożył swe śluby, po raz pierwszy uroczyście, publicznie nazywając Matkę Bożą Królową Korony Polskiej „Ciebie za patronkę moją i za królowę państw moich dzisiaj obieram”. 16 maja 1956 r. w dniu św. Andrzeja Boboli, ks. kard. Stefan Wyszyński internowany w Komańczy, napisał ponowienie ślubów lwowskich, które wpłynęło znacznie na odnowę w Polsce. 26 sierpnia 1956 roku ok. miliona wiernych na Jasnej Górze złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego. W 2006 r. przewodniczący Episkopatu Polski, ks. abp. Józef Michalik w Komańczy ogłosił w homilii, że śluby lwowskie są najważniejszym wydarzeniem w dziejach Polski.

św. Wawrzyniec