Święty Stanisław Kostka jest patronem
dzieci i młodzieży. Przykładem swego życia uczy kształtowania silnego
charakteru, który jest największą wartością duchową młodego człowieka. Umiał on
od siebie wiele wymagać, potrafił mimo trudności zdążać do obranego celu. Umiał
zdecydowanie kształtować swój charakter[1]. Będąc pod
tym względem dla nas wzorem, rozważmy:
I.
Różnice charakterologiczne między Stanisławem a Pawłem,
II.
Czym jest charakter?,
III.
Kształtowanie charakteru.
I. Różnice
charakterologiczne
Między Braćmi
1.Na
początku XVII wieku w pięknym pałacu szlacheckim na Mazowszu
żyło dwóch braci: starszy Paweł i młodszy Stanisław. Obaj mieli zamożnych,
dobrych i kochających rodziców, dbających o wychowanie. A jednak, mimo że ten
sam dom, ten sam ojciec, ta sama matka, ta sama atmosfera domu rodzinnego, różnica
była widoczna w skutkach wychowania.
a) Paweł
- krnąbrny, porywczy, złośliwy, leniwy w pracach. Był rozmiłowany w zabawach i
hulankach. Bez pobożności w sprawach religii i wiary.
b) Stanisław
- karny, spokojny i delikatny, czuły na niedole innych, posłuszny, obowiązkowy
i pracowity, zdecydowanie przeciwny grzechowi, zwłaszcza nieczystości. Uderzała
u Niego pobożność i rozmodlenie, Jego zdecydowanie i wytrwałość w dążeniu do
dobrego. Słowem: był to człowiek z charakterem.
c) Paweł
- jak chorągiewka na dachu, goniący za każdą zachcianką, uginający się pod
wpływem namiętności.
d) Stanisław
- jak dąb, stały w swoich zasadach, w zachowaniu przykazań Bożych, jak stal
nieugięty w walce ze złem. Człowiek z charakterem.
2.Charakter
stanowi o wartości człowieka. Bo:
Człowiek bez charakteru, choć urośnie z wiekiem, - jest pod względem moralnym, tylko półczłowiekiem[2].
1.Mówi się, że charakter to siła woli,
z jaką człowiek trwa przy dobrych zasadach i realizuje je w życiu. Krótko:
będzie to wytrwałość w dobrych zasadach i pracy nad dobrymi przyzwyczajeniami. Zapytajmy,
jakie zasady miał święty Stanisław? Oto niektóre z nich:
a) Słuchał głosu sumienia i woli
Boskiej objawionej w przykazaniach Bożych i kościelnych.
b) Zdobywał cnoty, zwłaszcza czystość,
pracowitość, cierpliwość,
męstwo, życzliwość, pobożność. Rozwijał nabożeństwo do Matki Jezusowej i
Eucharystii.
c) Dążył wytrwale do doskonałości i
świętości.
d) Zasada, którą powtarzał w życiu,
godna jest zapamiętania: Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich żyć winieniem.
2. Dlaczego takie różnice zaistniały
między braćmi? Bo Stanisław
konsekwentnie kształtował swój charakter,
przez co wypracował w sobie zasady. Stały się one Jego przyzwyczajeniem, czyli
drugą naturą. Paweł nie miał zasad i żył bez nich.
Dobry charakter - to przyzwyczajenie do
dobrych czynów. Trzeba więc pracować nad swoim charakterem.
Na przykład Ignacy Paderewski ćwiczył
na fortepianie 8 do 12 godzin dziennie, dlatego został słynnym wirtuozem.
Każdy, kto chce być mistrzem, ćwiczy: muzyk, śpiewak, rzeźbiarz, malarz,
szermierz, technik itp. Czyżby człowiek nie miał się ćwiczyć w dobrym, by się
przygotować do godnego chrześcijańskiego życia? A zatem, na czym polega
kształtowanie charakteru?.
1.
Praca nad charakterem to praca podwójna: negatywna - polega na eliminowaniu wad
i grzechów, i
pozytywna - polegająca na nabywaniu dobrych przyzwyczajeń.
Analogicznie
ogrodnik najpierw wyrywa chwasty, plewi i obcina suche gałązki,
potem zasiewa, sadzi, szczepi i okłada nawozem. Podobnie - najpierw trzeba wyrwać
chwasty: łakomstwo, lenistwo, nieczystość, nieposłuszeństwo, złośliwości. Np. poczujesz
gniew i złość na kolegę, który ci dokuczył, obraził, wyśmiał i chcesz mu dokuczyć -
opanuj się, nie odpowiadaj złem za zło. Powiedz sobie: Do wyższych rzeczy
jestem stworzony i dla nich żyć winieniem.
Gdy np. poczujesz chęć
na coś smacznego, jakąś pokusę do złego, do nieskromnych rozmów, do
niestosownych żartów, gorszącej zabawy, przypomnij sobie Bożą obecność i powtórz to, co Stanisław
mówił: Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich żyć winieniem.
.
2.
Podobnie jak ogrodnik, który sadzi, nagina krzywe drzewko
do palika, okłada nawozem korzenie, tak i ty musisz wolę naginać, np. do rannego
punktualnego wstawania, do odmówienia rannego pacierza, do obowiązku
uczestniczenia w niedzielnej Mszy świętej itp.
Takie odzwyczajanie się od złego, a przyzwyczajanie do dobrego,
pozbywanie się wad, a nabywanie cnót, czyli dobrych przyzwyczajeń, jest pracą
nad sobą, czyli nad własnym charakterem.
Zakończenie
1.Pamiętajmy, że święci są zawsze
bardzo blisko nas, i nigdy nie tracą z nami zasięgu. Dlatego być z nimi w przyjaźni, to najlepsza towarzyska inwestycja. Są oni do naszej
dyspozycji, i stale gotowi do pomocy - całodobowo i bez zbędnych formalności[3].
2. Dlatego święty Stanisław niech
będzie na co dzień dla nas wzorem kształtowania
charakteru, a wsparciem, Jego słowa: Do
wyższych rzeczy jestem
stworzony i dla nich żyć winieniem.
3. Zakończmy modlitwą
Boże,
Ty wśród rozlicznych cudów Twojej mądrości obdarzyłeś świętego Stanisława Kostkę łaską dojrzałej
świętości już w młodzieńczym wieku, spraw, abyśmy za jego przykładem
wykorzystywali czas na gorliwą pracę i z zapałem dążyli do wiekuistego pokoju […][4].
Amen.
[1]Por. Św. Stanisław Kostka, w: J. Misiurek, Polscy święci i błogosławieni (Życie-duchowość- przesłanie), Częstochowa 2009, s. 64.
[2] Słowa K.C Norwida.
[3] Por. Sz. Hołowina, Święci pierwszego kontaktu, Kraków 2017 (na rewersie książki).
[4] Kolekta z formularza Mszy świętej o świętym Stanisławie Kostce.